Column: Alles is betrekkelijk
Gepubliceerd op 01 februari 2012 door Niels Hendrix
Het is 1 augustus 1993 wanneer er op de hoofdtribune van het Circuitpark Zandvoort een vader met zijn kleine jongen recht tegenover de pitbox van het Formule 3 Opel Team WTS zit. Gespannen kijken ze voor zich uit naar hetgeen zich in de pitbox afspeelt, waar ene Jos Verstappen zich in zijn Opel Dalara gereed maakt om de baan op te gaan. Voor de pitbox is het vrij druk en de kleine jongen begint te huilen, waarop zijn vader vraagt waar die tranen voor zijn. "Ik wil daar ook lopen net als die jongen daar", antwoordt de kleine man. Zijn vader legt uit dat dit niet voor hun soort mensen is, maar voor mensen met heel veel geld. De kleine man droogt zijn tranen en heeft uiteindelijk de dag van zijn leven als hij Jos Verstappen de Marlboro Masters ziet winnen.
Vanaf die dag op Zandvoort had Jos zijn naam in autosportland gevestigd en groeide zijn schare fans met de dag. We schrijven 1995 als Coen de Heer en Sandra van Buren besluiten een internetpagina aan Jos te wijden. Puur uit hobby en meer dan een fanpagina was het in het begin niet. Tot het moment dat Huub Rothengatter het stel tijdens de Grand Prix van Monaco tegen het lijf liep. Coen en Sandra hadden het internetadres op T-shirts laten drukken en vanaf die ontmoeting kreeg de site het predicaat "officieel". Dat was al heel wat in de tijd dat het internet lang niet zo druk bevolkt werd als tegenwoordig.
Zelf was ik in die tijd zoals velen een enorme fan van Jos en mailde daar ook regelmatig over met Coen en Sandra. Tijdens de beurs Speed & Design in Utrecht kwam ik beiden tegen op de fanclubstand en Coen en Sandra waren blij verrast met die ontmoeting. Een gesprek volgde en de vraag kwam als snel of ik niet iets voor de site wilde betekenen aangezien het steeds drukker werd met bezoekers. Voor mij de uitgelezen kans om de wereld van de Formule 1 eens van dichtbij te zien. Dat was het begin van mijn carrière bij de Verstappen Info Page als de beantwoorder van de vele e-mails die er in die tijd al binnenstroomden.
Charles (rechts) op de Speed & Design beurs
Inmiddels was Jos ingelijfd bij het team van Tyrrell. In die tijd al niet meer het topteam wat het in het verleden was, maar wel een team met een warm hart en een gezellige sfeer. Jammer voor Jos dat de auto aan alle kanten te kort kwam. Het maakte voor de fans niets uit, wat ook bleek tijdens de Grand Prix van België toen de Jos Verstappen Info Page het waanzinnige bezoekersaantal van 3730 behaalde. Dit feit haalde zelfs het NRC handelsblad. Ongekend in die tijd en waar een inspanning van een flink team achter zat.
Het aardige was - en dat zal nu niet anders zijn - dat alle vrijwilligers vanuit huis de site beheerden. Elk had de verantwoordelijkheid voor een deel van de site. Veel fans dachten dat wij elk weekend naar het circuit afreisden, maar al het werk kwam vanaf de zolderkamer. Van elke race werd er in twee talen een raceverslag gemaakt en als het even wilde lukken een reactie van The Boss zelf. Zo kon het voorkomen dat Jos tijdens de GP van Monza was uitgevallen en hij na het douchen opbelde om zijn verhaal te doen. Gek is het dan om Jos te vertellen dat de rest van de rijders over de finish komt en waar hij gefinisht zou zijn als hij de race uit had kunnen rijden.
Voor ons in die tijd was het contact met de vele sitebezoekers waanzinnig leuk. Zo werd er in november 1997 twee keer een kartevenement gehouden waar echt honderden fans op af kwamen. Ook de jaarlijkse beurs Speed & Design in Utrecht trok door de aanwezigheid van Jos, de Fanclub en de site heel veel extra bezoekers. Voor ons altijd een leuk moment om met onze bezoekers contact te maken. Het gekke was, dat je zelf ook al aardig bekend werd onder de fans van Jos en als zodanig ook herkend.
Een kijkje bij Tyrrell in Groot-Brittannië
Echt veel kwamen wij niet op het circuit als Jos met de Formule 1 bezig was. Toch waren er gouden momenten zoals het bezoek aan de Tyrrell fabriek en het bijwonen van de daaropvolgende test van Jos en Mika Salo. Ook waren wij een keer uitgenodigd om naar Magny-Cours af te reizen in de tijd dat Jos in de Arrows reed. Helaas kregen wij halverwege de reis een telefoontje dat Jos zwaar gecrasht was. Naar huis gaan en hopen dat het niet al te ernstig was, was de enige optie. Wij als Verstappen Info Page team (VIP-team) waren daarin soms best een beetje gek. Op zaterdagochtend zaten vijf man in een auto gepropt om naar Hockenheim te rijden en daar de kwalificatie bij te wonen en de site te updaten. Vervolgens dezelfde dag weer terug naar Nederland, zodat wij op tijd thuis waren voor de race op zondag.
In 1999 vonden Coen en Sandra het mooi geweest en vroegen aan Marc van Beelen en mijzelf of wij het stokje over wilden nemen. Marc moest daar vanwege zijn werk jammer genoeg niet al te lang daarna alweer mee stoppen. Door dat stokje over te nemen, kwam ik wat vaker in contact met Huub Rothengatter, wat het werk voor de site best bijzonder maakte. Zo doof als hij is aan één oor, zo eigenwijs is hij ook. En dat was maar goed ook anders was Jos wellicht nooit zover gekomen. Alleen voor ons was het best wel eens lastig. Als Huub iets in zijn hoofd had en wij daar soms net even anders over dachten. Dan moest je nog flinke argumenten op tafel gooien om hem te overtuigen. Net zoals Jos was Huub niet echt de grootste wizzkid op pc gebied die je maar kon bedenken en dat kon nog wel eens tot discussie leiden.
Zo kon het voorkomen dat je met je kinderen in een pretpark voor een attractie stond en Huub met stoom uit zijn oren belde en vroeg waarom het Engelse gedeelte nog niet online stond. Op dat moment stond hij in Frankrijk met een aantal Japanse sponsoren de site te bekijken. Huub was dan slecht te overtuigen dat ook het schrijven van een verslag in twee talen echt wat werk met zich meebracht en dat er hard aan gewerkt werd.
Het VIP-team bij Jos in de Arrows-pitbox
Gelukkig zijn de contacten met Huub altijd hartelijk en vol vertrouwen geweest. Dat vertrouwen heeft er voor gezorgd dat ik ooit een keer mijn gram kon halen bij een partij collega's die altijd smalend over Jos deden. Zij vertelden mij keer op keer dat Jos volgens hun overtuiging toch echt nooit meer zou rijden. Daar heb ik meteen weddenschappen mee afgesloten om wat flessen wijn en ander leuke nattigheid. Alleen wist ik van Huub al dat Jos een contract bij Arrows had. Dat was echter strikt geheim en daarom deelde ik die kennis zelfs niet met mijn familieleden.
Later kreeg ik ook wat meer met Raymond Vermeulen te maken. Hij ging ook wat vaker met Jos mee. Voordeel was wel dat hij voor ons het interview met de pers digitaal opnam en naar ons toe mailde. Op die manier konden wij nog sneller de reactie van Jos plaatsen. Wij waren Raymond ook echt heel dankbaar voor al dat werk wat hij hiervoor deed. Veel geschreven media namen ook klakkeloos onze berichten over. Niet op de laatste plaats omdat de site de enige echte bron was. Het is wel eens voorgekomen dat ik op de teletekst van de BBC mijn eigen tekst inclusief spelfouten terug kon lezen. Ook de telegraaf en andere dagbladen waren gewillige afnemers. Soms gebeurde het ook wel eens dat wij niet op tijd contact met Jos konden krijgen. Gelukkig had ik mijn duim nog en vertelde ik Jos later wel wat hij gezegd had.
In de loop der tijden veranderde het VIP-team van samenstelling en zijn er mensen gekomen en gegaan. In het team zaten zelfs een onvervalste Tom Coronel en Jacques Villeneuve fan. Dat laatste mocht ik van haar niet aan Jos vertellen, wat ik bij de eerste gelegenheid dat wij allemaal inclusief Jos bij elkaar waren, uiteraard wel deed. Jos had daar een ijzersterk geheugen voor en vroeg Nique (de dame in kwestie) acht maanden later in Hockenheim of zij Jacques nog gesproken had.
Één item mag niet onbesproken blijven. Dat is het forum. Een bende samengeraapt ongeregeld, dat uitgroeide tot een hechte club mensen die elkaar elke dag wel tegenkwam. Als forumbeheerder, kortweg de blokwitter genoemd, had ik daar soms mijn handen vol aan. Die saamhorigheid was ook terug te vinden in het ontstaan van forumvlag. Hoewel nu wat minder gebruikt, bestaat deze nog steeds.
Het 1:2 schaalmodel van de helm van Jos
Zo terugkijkend zijn er in die jaren heel veel hoogtepunten geweest. Zoals het chatten met Jos in Zomertijd van Rob van Zomeren, of een MTV-award winnen voor de beste website van Nederland en daarbij Radio 538 naar de kroon steken. Ook de sticker met de naam van de website op het duurste stuk helm van Jos was iets heel bijzonders voor ons. Als ik zou willen zou ik daar nog wel een poosje over kunnen doorgaan. Leuk was ook de simpele manier waarop dingen waren geregeld. Wij zaten op de server van de TROS en konden als wij dat gewild hadden overal bij. Maar goed, vertrouwen krijgen is vertrouwen geven en dat werkte van beide kanten.
Mindere punten waren er ook. Maar dat had meer te maken met de tegenslag die Jos ondervond. Zo werd ik op 16 april 1999 door Huub wakker gebeld met de mededeling dat Harvey Postlethwaite was overleden. Harvey was de drijvende kracht achter het Honda project en de uitgelezen kans voor Jos om als eerste rijder in dat team te schitteren. Nog wakker wordend was het besef welke impact zijn overlijden tot gevolg kon hebben er nog even niet. De geschiedenis van het stopzetten van het Honda project is inmiddels breed bekend.
Als laatste toch nog een groot hoogtepunt voor 27.000 fans, Jos, wij als VIP-team en het team van Arrows. Ik heb het over de demo die Jos op het circuit van Zandvoort gaf en een doorslaand succes was. Christijan Albers was die dag de coureur van de Arrows tweezitter. Ook ik werd herkend met mijn toen al grijze kop en dan voel je je toch wel een klein beetje bekend. Het gebeurde dan ook dat kennissen mij opbelden of ik een handtekening van Christijan wilde regelen. Zoiets deed ik nooit, maar wilde wel aan hem vragen om even naar ze te zwaaien. Daar stonden wij met z'n tweeën met onze handen te wapperen. Niet beseffend dat er nog een paar duizend man aan het terugzwaaien waren.
Ongeveer een half jaar later was het ook voor mij tijd om het boek dicht te doen. Niet helemaal zoals ik misschien gewenst had. Maar goed, je kan niet alles hebben.
Alles is betrekkelijk en de korte bekendheid die je hebt, is weg en ik ben weer gewoon Charles. Genietend van alle mooie dingen.
En dat huilende jochie op de tribune in 1993? Dat was mijn zoon en die stond toch maar mooi met zijn geblondeerde koppie op de pitmuur tijdens de Formule 1 demo van Jos in de Arrows. En pa? Die heeft hele mooie herinneringen aan een bijzondere tijd en denkt daar soms aan terug als hij naar de replica helm van Jos kijkt die in de kamer staat.
Charles Webster
